In 1974 vonden de opnames plaats van de Nederlandse speelfilm Keetje Tippel. De hoofdrollen waren voor Monique van de Ven en Rutger Hauer. De regisseur was Paul Verhoeven en Jan de Bont deed het camerawerk. Keetje Tippel speelt zich af in het arme Amsterdam eind negentiende eeuw. Het gaat over Keetjes jeugd van haar zestiende tot tweeëntwintigste jaar. Ze komt per boot met haar familie van het platteland van Stavoren naar de stad Amsterdam, zoals zoveel plattelanders dit in die tijd deden. Het beloofde land blijkt in de praktijk anders dan verwacht en het gezin zit op elkaar gepakt in een koude en natte kelder van Amsterdam.
Mijn vader speelde de vader van Keetje (Monique van de Ven). De oudste en heel gemene zus van Keetje werd gespeeld door Hannah de Leeuwe. Zij was op dat moment danseres en dit was haar filmdebuut.
Uit ‘Dit is mijn vader Jan Blaaser’: Op de eerste draaidag is de hele cast van de familie Tippel in de studio verzameld: Jan als vader, actrice Andrea Domburg als zijn vrouw, Hannah en Monique als oudste dochters en een aantal jonge kinderen. De kinderen zitten allemaal op de Cornelis Vrijschool in Amsterdam-Zuid en zijn via bevriende ouders binnen de filmwereld gevraagd om mee te spelen. Opgewonden van dit nieuwe avontuur rennen ze in hun filmkostuums door de studio. Hannah is niet voorbereid op deze drukte omdat ze niet wist dat er jongere kinderen in de scènes meespelen. Zij zit naast Jan en ze zien hoe de kinderen tikkertje spelen. Jan zucht, kijkt Hannah aan en vraagt: ‘Heb je valium bij je?’ (tekst gaat door onder foto)
Lol tussen de opnames
De kinderen heb ik voor mijn boek overigens ook gesproken. De opnames waren onder bizarre omstandigheden. De scènes in de kelder starten iedere ochtend om zeven uur. Het was er heel koud want Jan de Bont vond het mooi als de koude adem zichtbaar was. Op een ochtend stond de scène gepland waar het gezin gezamenlijk een pan aardappels met spekvet eet. Het werd gesitueerd als De aardappeleters van Vincent van Gogh. De volwassenen hebben een bord voor zich en de kleintjes prikken met een vork aardappels uit de pan. Hoe deze scène tot stand is gekomen is zo hilarisch, ik heb het volledig uitgeschreven in het boek. (tekst gaat verder onder foto)
De Aardappeleters, met Monique van de Ven, Hannah en mijn vader
Hannah neemt met enthousiasme het boek aan. Het valt me op dat haar stem nagenoeg nog het zelfde klinkt als in de film. ‘Het was een beetje een waas,’ vertelt ze over de opnames. ‘Ik wist niet genoeg wat ik moest doen, dus ik deed maar wat. Dat vonden de mensen juist zo leuk.’ Ik kan het me indenken. Haar spel was inderdaad niet technisch, maar intuïtief. Dat maakte het oprecht. Het was in de film echt een rotmeid. Op het terras op een bloedhete nazomerdag in september zie ik daar niets meer van. Over mijn vader vertelde ze: ‘Als ik hem tegenkwam in het vak riep ik altijd: “Hé pap!” Hij was fijn om mee te werken, heel ondersteunend. In tegenstelling tot andere grote acteurs gaf hij mij helemaal niet het gevoel het vervelend te vinden om met een groentje te werken.’ Een hele liefdevolle, vrolijke vrouw neemt het boek mee. ‘Ik heb er zo’n zin in om te gaan lezen,’ zegt ze.
Keetje Tippel trok overigens ruim 1,8 miljoen bezoekers en werd ook uitgebracht in onder andere Italië en in de Verenigde Staten onder de titel Cathy Tippel. Het was de officiële Nederlandse inzending voor het filmfestival van Cannes en staat in de top 10 van de best bezochte Nederlandse films aller tijden.
Première in Tuschinski