Uit ‘Dit is mijn vader Jan Blaaser’: Elsa kijkt hem na tot hij de Gravenstraat uit is, ze gaat naar binnen en loopt de wenteltrap op naar haar bovenwoning. Mijn vader is dan tweeënvijftig jaar oud, mijn moeder is vijfentwintig. (tekst gaat verder onder foto)
Begin jaren 70 ontmoetten mijn ouders elkaar. Beiden waren getrouwd. Mijn moeder met een Amsterdamse café baas. Café De Wenteltrap zat in de Gravenstraat in Amsterdam Centrum, mijn moeder en haar toenmalige echtgenoot woonden boven het café.
In 2021 zocht ik de Gravenstraat op. Ik stond in het straatje waar mijn ouders elkaar stiekem voor het eerst kusten. Toen ik de huidige kroeg binnen ging vroeg ik of ik even op de wenteltrap mocht staan. Daar waar mijn moeder een paar weken na de ontmoeting met mijn vader met haar koffers naar beneden liep. Het ongelukkige huwelijk uit de armen van mijn vader in. (tekst gaat verder onder foto’s)
Toen ik ging onderzoeken begon ik bij mijn moeder. Vanaf het begin was ik heel duidelijk: ‘Het wordt mijn verhaal niet het jouwe’. Ik blijf voor altijd een eigengereide dochter. Maar ze heeft vanaf het begin vol meegewerkt én me gelaten. Want ze kent me al even.
Uit Dit is mijn vader Jan Blaaser: Ik rijd de straat uit. Mijn rechterhand aan het stuur, met mijn linkerhand zwaai ik door het open raam naar mijn moeder. Ik zie in de achteruitkijkspiegel dat ze terugzwaait. Haar grijze krullen glanzen door de avondzon. We hebben ruim twee uur gesproken over mijn vader en een lijstje gemaakt van mensen die ik kan benaderen om hun herinneringen te delen. Ik heb haar gewaarschuwd tijdens ons gesprek: ‘Ik wil papa’s leven reconstrueren en er achter komen wie hij was, ook de rauwe kanten.’ Ze heeft mij niet laten merken wat ze daarvan vindt.
Ze heeft tijdens het schrijfproces meegelezen, gelachen en gehuild. In augustus gaf ik haar het boek. Ik geloof dat ze het wel goed vindt.