Het aantal televisiestukken in de jaren 60 waar mijn vader in speelde is enorm. Eén van de stukken is Kiss me Kate. De hoofdrollen werden gespeeld door Therèse Steinmetz en Will van Selst. Ze spelen een ruziënd koppel dat een stuk van Shakespeare speelt. Het is dus een theatervoorstelling over een theatervoorstelling. Een aantal jaar geleden belde ik met Therèse die toen nog in Frankrijk woonde. Ze vertelde: ‘De scènes die zich afspeelden in de kleedkamer werden opgenomen in een televisiestudio en de scènes die zich afspeelden op het toneel werden opgenomen in Theater Carré. We stonden achter het theater op de parkeerplaats in onze Shakespeareaanse kostuums tussen de opnames een sigaretje te roken omdat we moesten wachten tot er een nieuw decor naar binnen was getakeld.’
Uit Dit is mijn vader Jan Blaaser: Een groot decorstuk wordt naar boven gehesen zodat het via het raam naar binnen gehaald kan worden. Dan klinkt er een hard geratel, geschreeuw en een harde klap. De acteurs kijken naar de parkeerplaats waar een enorm decorstuk bovenop de nieuwe auto van Jan ligt. Iedereen is in paniek en de jongen die verantwoordelijk is voor het ongeluk komt met tranen in de ogen zijn excuses aanbieden. ‘Ach jochie maak je niet zo druk,’ sust Jan. ‘Het is maar een auto en die is te vervangen. Gelukkig heeft niemand zich bezeerd.’
Therèse vertelde dat hij zich niet snel druk maakte om dit soort dingen. Hij vond het erger dat die jongen zo geschrokken was. Ik vind het een mooie eigenschap die ik van hem heb leren kennen. (tekst gaat verder onder foto)
Therèse en mijn vader in Kiss me Kate
Eerlijk gezegd wist ik niet dat Therèse met mijn vader op het toneel had gestaan. Toen ik kind was, kende ik haar als zangeres. Ik zag haar op televisie, onder andere als gast in Babbelonië.
Uit Dit is mijn vader Jan Blaaser: Wekelijks kijken 7 miljoen mensen naar een tv-quiz met de naam Babbelonië. Het programma wordt gepresenteerd door pianist Pim Jacobs. In het vaste panel zitten televisiepresentator Willem Duys, omroepster Lous Haasdijk en cabaretier en musicalster Jos Brink. Het doel van het spel is het raden van een woord dat door de vaste panelleden op een cryptische manier wordt omschreven. Mijn vader nam eenmalig plaats in het kandidatenteam dat elke week uit drie andere bekende Nederlanders bestond. De andere twee kandidaten waren de van oorsprong Schotse operazangeres Caroline Kaart en Therèse Steinmetz. Sinds mijn vader voor Jos teksten heeft geschreven is hij zeer goed met hem en zijn partner Frank Sanders bevriend geraakt. Op YouTube kijk ik naar de aflevering.
In latere seizoenen heeft mijn vader de plek van Jos overgenomen als vast panellid, naar aanleiding van zijn bijdrage toen hij te gast was. Het fragment van Babbelonië moet geplaatst worden in de tijdsgeest van toen. Ik vind het anno 2023 een beetje flauw, maar in die tijd deden de mensen in spelshows behoorlijk hun best om te winnen. Dat mijn vader de boel saboteerde door de dommerik uit te hangen was voor toen ongewoon. Dat is ook wel te zien aan de reacties van de andere panelleden.
Therèse woont inmiddels weer in Nederland en ik kan het boek persoonlijk aan haar overhandigen. In haar woonkamer begin ik over Babbelonië. Therèse zegt nog net zo fanatiek: ‘Ik heb twee keer meegedaan. Eén keer had ik alles fout, maar de andere keer had ik álles goed.’ Ze is inmiddels 90 jaar, maar vol energie. Ze neem het boek juichend in ontvangst en vertelt aan één stuk door. ‘Heb ik je ook verteld dat je vader en ik in Engeland waren voor opnames en toen over een markt hebben gewandeld?’ Ze heeft het me verteld, maar ik heb het niet in het boek opgenomen. ‘Het was een hele bijzonder markt,’ gaat ze verder. ‘We hebben zwijgend uren rondgelopen. Aan het eind van de middag zei je vader: “wat hebben we lekker samen gezwegen.”’
Ik kan me niet zoveel voorstellen bij een zwijgende Therèse, wat moet mijn vader rustig zijn geweest. Dat heb ik dan weer niet geërfd. Ik heb niet samen gezwegen met Therèse, ik heb enorm gelachen.
