Eerder blogde ik al over Marlous Fluitsma, die de jongste dochter speelde van mijn vader in Pleisterkade 17. In de serie had mijn vader drie dochters. De oudste dochter werd gespeeld door Trudy Labij. Haar man werd gespeeld door Hein Boele. Ook hem sprak ik voor mijn boek. Hij speelde dus de schoonzoon van mijn vader, die samen met Trudy een truttig stel speelde dat veel over anderen roddelt. (Tekst gaat verder onder foto)
Hein links, daarnaast Trudy en rechts mijn vader (Foto gevonden in blog Dutch Adidan)
Hij vertelde mij daarover: ‘In eerste instantie was er een andere acteur gevraagd voor de rol van Wout, maar deze acteur gaf aan ‘’geen trut te willen spelen’’. Ik vond het juist een heerlijke rol en nam deze graag aan. Temeer ook omdat ik dan weer samen met Trudy kon spelen die ik nog kende van de stukken die wij samen speelden bij de Nederlandse Comedie.’
*
Uit Dit is mijn vader Jan Blaaser: ‘Toen ons werd verteld dat Jan Blaaser mee zou spelen waren de andere klassiekere acteurs en ik daar niet meteen enthousiast over. We kenden hem als schnabbelaar, iemand die ver af stond van de acteurs van het gevestigd toneel waar wij toe behoorden.’
‘Hij had toen al bij toneelgezelschap Puck gespeeld en allerlei serieuze rollen gespeeld,’ zeg ik.
‘Dat wisten we niet, tegenwoordig kun je mensen op zoeken op internet maar wij kenden hem van de feestavonden.‘Jan was een ontzettend aardige vent, ik denk met een warm gevoel aan hem. Een lieve, sullige man en altijd in voor een grapje,’ vertelde hij me.
*
In mijn boek kan ik mede dankzij de verhalen van Marlous en Hein de repetities en opnames van Pleisterkade 17 laten herleven. Hein vertelde me hoe in die tijd tijdens de opnames de boel werd stil gelegd omdat er een camera-lens vervangen moest worden. Het was een totale andere wereld dan de huidige techniek. Hein is tijdens ons gesprek eerlijk geweest over hoe bevooroordeeld hij was en mijn vader in eerste instantie als schnabbelaar zag, maar hoe snel dat voorbij was toen ze echt met elkaar aan het werk gingen. (Tekst gaat verder onder foto)
Mijn vader en Hein in Pleisterkade 17 (Foto: B&G Wiki)
Een paar jaar na ons gesprek bezocht ik Hein thuis om het boek te overhandigen. Een lieve man, met nog steeds een prachtige dictie. We zaten op zijn balkon met een kopje thee en een stukje vlaai. ‘Ik ga lekker lezen,’ zei hij bij het afscheid.
Vier dagen later kreeg ik al een appje, hij had mijn boek gelezen en vond het boeiend zoals ik het had geschreven. Hij had over mijn vader gelezen wat hij nog niet van hem kende. Door alle puzzelstukjes bij een ieder op te halen heb ik het hele verhaal gemaakt. Het blijft leuk om ook weer terug te krijgen hoe anderen daar van genieten.
Heb jij het boek ook gelezen? Deel het vooral, vind ik leuk.
De vorige blog lees je hier
Het boek bestel je hier
