Op 19 januari was ik door de Stichting Zonnebloem Rijnwoudenoord en Actief Rijnwoude uitgenodigd om een lezing te geven. Voor deze gelegenheid was ook de eerste vaste pianist van mijn vader, Clous van Mechelen, onderdeel van mijn lezing.
Omdat de leden van de Zonnebloem een fysieke beperking hebben was er door de stichting een locatie gekozen die makkelijk toegankelijk was voor mensen in een rolstoel of die met een rollator lopen. Clous en ik waren daarom uitgenodigd in een activiteitenboerderij in Hazerswoude-Dorp. Nu sneeuwt het vrij weinig in Nederland, maar die dag wel. De aanrijdroute was via een dijk met een brede weg naar beneden waar de boerderij gelegen was. Clous besloot zijn bus bovenaan te parkeren en samen sjouwden we zijn apparatuur naar beneden. Ondertussen werd het pad door de eigenaar met een tractor schoongeveegd en kwam de gemeente speciaal strooien. De ruim 40 gasten arriveerden een klein uurtje later via een schoongemaakte veilige route. (tekst gaat verder onder foto)
Sneeuw bij de boerderij
De lezingen maak ik iedere keer op maat en deze keer was mij gevraagd om de nadruk te leggen op ’toen en nu’. Dat deed ik door beeldmateriaal te laten zien van locaties van vroeger en nu, maar ook door wat te vertellen over het verschil van film maken tussen toen en nu. (tekst gaat verder onder foto)
Het grootste maatwerk was natuurlijk de aanwezigheid van Clous. Hij had 4 liedjes voorbereid die hij vroeger samen met mijn vader speelde die ik in het programma had verwerkt. Hij speelde Mokum wat maak je me nou, Mijn tante heeft een olifant, Kom naar Amsterdam en Als ik met vakantie ga dan gaat het regenen. Ook liet ik hem uiteraard aan het woord over zijn herinneringen aan de samenwerking met mijn vader. Clous heeft een groot aandeel in mijn boek, hij heeft zoveel met mijn vader meegemaakt. (tekst gaat verder onder foto)
Clous zingt: Kom naar Amsterdam
Het was een prachtige ochtend daar in Hazerswoude-Dorp. Ik zoomde even uit en zag mezelf staan, met Clous schuin achter me op de plek waar hij bij mijn vader ook jaren lang zat. Hij moest eens weten, dacht ik terwijl ik naar de foto van mijn vader keek. Onderweg had ik een enorme knal felle regenboog aan de hemel zien staan. ‘Hoi!’ had ik gezegd. Misschien was hij er toch een beetje bij.
Het boek bestel je hier
De vorige blog lees je hier
