Net als de rest van Nederland ben ik erg onder de indruk van zowel het oeuvre als van de charme van André van Duin. Het is één van de grootste sterren die ons land kent. Met gepaste trots herinner ik me hoe ik als jong meisje met mijn vader naar zijn revue ging en na afloop zat te kletsen: op mijn vaders schoot met André die ontzettend lief tegen me was. Thuis heb ik nog een tekening voor hem gemaakt die mijn moeder opstuurde. Toen we elkaar later weer troffen, in mijn herinnering backstage bij een ander showspektakel, bedankte hij me uitvoerig. André is voor mij een voorbeeld van hoe je een grote ster kan zijn én sympathiek kan blijven. Hij wilde dan ook meewerken aan mijn boek door zijn herinneringen te delen. Een aantal jaar geleden belden we met elkaar.
‘Je vader was een aardige en lieve man,’ vertelde hij. ‘Ik heb later nog een aantal keren met hem gewerkt, maar ontmoette hem op de schnabbeltoer. Met Jan was het altijd gezellig, altijd lachen. Hij had een heel arsenaal aan moppen. Ik had soms drie of vier schnabbels op een avond en als ik laat aankwam moest hij de tijd vol praten. Hij heeft een keer vijfenveertig minuten moppen staan tappen om de tijd te vullen tot ik er was.’
Na de schnabbeltoer wilde André een revue maken. Zijn producent was Joop van den Ende. Tijdens mijn onderzoek ontdekte dat mijn vader voor de revue schreef en dat Joop later ook betrokken was bij de productie van mijn vaders eerste onemanshow. Ik heb Joop nooit ontmoet, maar heb met hem mogen bellen voor mijn boek. Met zijn karakteristieke stem vertelde hij mij: ‘Jan schreef sketches voor de revue van André en gaf hem regieaanwijzingen. André luisterde goed naar Jan en heeft veel van hem kunnen leren. We waren een stuk jonger dan je vader en we vonden het machtig interessant wat hij te vertellen had.’
André vertelde daar over: ‘Jan had een hele onderkoelde manier van grappen maken. Als regisseur deed hij aan ons voor zoals wij het moesten doen, maar dat werkte niet. Als wij zijn manier probeerden na te doen dan werd het nooit zo grappig als dat hij het deed, dus daar zijn we maar snel mee gestopt.’
Joop haalde dit ook aan: ‘Jan had een onderkoeld soort humor die heel eigen was. Hij bleef altijd zichzelf. Je kon hem niet in een hokje plaatsen. Het was een unieke figuur in de Nederlandse televisie- en theaterwereld.’ (tekst gaat verder onder foto)
v.l.n.r. André van Duin, Clous van Mechelen, mijn vader, Joop van den Ende, Martine Bijl
Ik vond het nogal wat om te horen. Joop en André zijn wat mij betreft de top van Nederland in het amusement en zij leerden van hem in het begin van hun carrière. In mijn boek komen deze interviews voor en schrijf ik over hun samenwerkingen.
Afgelopen weekend maakte André even tijd in zijn drukke werkschema om het boek persoonlijk in ontvangst te nemen. Hij ging er lekker in lezen, zei hij. Ook Joop heeft het boek ontvangen. Wat een bijzondere mannen, wat een sympathieke mannen om mee te hebben mogen praten.
Lees de vorige blog hier
Bestel het boek hier
