Over ruim een week is het kerst en hoewel ik niet al te veel op heb met de kerstdagen zelf, word ik wel heel gelukkig van de kerstsfeer. Die sfeer staat in mijn geval bol van fijne nostalgie van de jaren 80.
Mijn ouders draaiden de langspeelplaten Kerstfeest met André van Duin en White Christmas van Bing Crosby. Met de kerstdagen zelf was mijn vader thuis. Dat was daarvoor anders, ontdekte ik toen ik met mijn onderzoek bezig was. Zo ontdekte in het archief van De Telegraaf dat hij in 1967 tijdens de kerst optrad in Hotel-Restaurant Zinger in Noordwijk aan zee. Diner dansant met live muziek en een optreden van Jan Blaaser voor 30 gulden. Dat waren nog eens prijzen. (tekst gaat verder onder foto)
De Telegraaf 1967
In Het Parool van 1978, ik was toen bijna een jaar oud, las ik dat hij de hele kerstperiode zijn soloprogramma Bruin Brood speelde in het Amsterdamse theater de Kleine Komedie. Op tweede kerstdag brak hij daar zijn eigen record: hij speelde een matinee en twee avondvoorstellingen op één dag. (Tekst gaat verder onder foto)
Het Parool 1978
Ik vermoed dat hij daarna wat rustiger aan deed met de feestdagen. In Het Vrije Volk van 1981 las ik dat hij wordt genoemd als onderdeel van Televisie-kerst. Zijn programma Bramen zoeken werd tussen kerst en oud en nieuw uitgezonden. (Tekst gaat verder onder foto)
Het Vrije Volk 1981
Ik herinner me dus vooral dat mijn vader thuis was. Mijn moeder maakte graag kerstdiners, maar ons favoriet was gourmetten. Dan mocht ik zelf in mijn pannetje bakken en zat de hele avond naast mijn vader. Mijn vader was natuurlijk niet zo heel vaak thuis met avondeten, dus dit was extra speciaal.
‘Ik neem een blinde vink,’ zei hij. ‘Ach zielig he?’ ging hij verder, ‘nou ja hij is blind dus hij ziet er niets van.’ (Tekst gaat verder onder foto)
Thuis gourmetten
Aan het eind van het diner vond het gourmetstel het welletjes en vloog in de brand. Mijn moeder gilde dat ik achteruit moest terwijl de vlammen er uit sloegen. Terwijl mijn moeder aan het schreeuwen was dat we enorm moesten oppassen stond mijn vader doodkalm op. ‘Elsa doe jij de schuifpui eens open’. Hij pakte het brandende gourmetstel en liep er op zijn gemak mee de tuin in waar hij het op het terras zette. Nog even keek hij er naar, haalde zijn schouders op en liep weer naar binnen. Mijn vader was een superheld, die had ons gered en nu konden we het toetje gaan eten.
Als dessert toverde mijn moeder een spektakel op tafel: De Viennetta ijstaart. Samen met mijn vader bekeek ik de details aan de zijkant: krullen van vanille-ijs. ‘Hoe kunnen ze het zo maken?’ vroegen we ons af. (tekst gaat verder onder foto)
Viennetta, een waar spektakel in de jaren 80.
De kerstboom, lichtjes in stad, etalages met kerstversiering: ik houd ervan. De langspeelplaten zijn verdwenen, maar op mijn kerst-playlist komen André en Bing voorbij. Zo nu en dan eten we nog wel eens een Viennetta ijstaart, dan denk ik aan mijn vader.
Ik wens iedereen fijne dagen. In het nu met de mensen die er zijn en met hen die gemist worden in liefdevolle herinneringen.
De vorige blog lees je hier
het boek koop je in de boekhandel of je bestelt een (gesigneerd exemplaar) hier
